- σοφία
- I
Όνομα αγίων της Αν. Ορθόδοξης Εκκλησίας.1. Καταγόταν από την Ιταλία. Πέθανε από τη λύπη της μετά τον μαρτυρικό θάνατο των τριών θυγατέρων της επί Αδριανού (117-138). Η μνήμη της τιμάται στις 17 Σεπτεμβρίου.2. Λέγεται ότι είχε ιατρικές γνώσεις. Μαρτύρησε με σπαθί σε άγνωστο τόπο και χρόνο. Η μνήμη της τιμάται στις 22 Μαΐου.3. Καταγόταν από τον Aίνο. Όταν έχασε την οικογένειά της, έγινε μοναχή. Η μνήμη της τιμάται στις 4 Ιουνίου.IIΌνομα δύο βυζαντινών αυτοκρατορισσών.1. Σ. Σύζυγος του αυτοκράτορα Ιουστίνου του B’ (565-578). Την έστεψε βασίλισσα ο πατριάρχης Ιωάννης ο Γ’ ο Σχολαστικός. Η Σ. διακρίθηκε για τη δραστηριότητα που επέδειξε στις υποθέσεις της αυτοκρατορίας και ο αυτοκράτορας, εκτιμώντας την προσφορά της, ονόμασε Σοφιανά τα ανάκτορα και τα δημόσια λουτρά που έχτισε στην Κωνσταντινούπολη. Στη διάρκεια ασθένειας του Ιουστίνου, για την οποία όλοι προβλέπανε ότι θα τον οδηγούσε στο θάνατο, η Σ. κυβέρνησε με σύνεση το κράτος, έχοντας βοηθό τον αυλικό Τιβέριο, τον οποίο ο Ιουστίνος ανακήρυξε διάδοχο του. Η Σ. όμως, επιθυμώντας να παραμείνει αυτοκράτειρα, συνδέθηκε ερωτικά με τον Τιβέριο. Μετά το θάνατο όμως του Ιουστίνου και την άνοδο στο θρόνο του Τιβέριου αποκαλύφτηκε ότι ο νέος αυτοκράτορας ήταν έγγαμος και πατέρας δύο κοριτσιών. Συνέχισε ωστόσο να περιβάλλει με τιμές τη Σ., που ζούσε μαζί του στα ανάκτορα, με σχετικούς όμως περιορισμούς.2. Σ. Σύζυγος του γιου και συναυτοκράτορα του Ρωμανού A’ του Λεκαπηνού Χριστόφορου. Έζησε τον 10o αι. Το 939, μετά τον θάνατο του συζύγου της, η Σ. αποσύρθηκε στη Μονή του Κανίκλειου στην Κωνσταντινούπολη, όπου και πέθανε.IIIΒασίλισσα της Ελλάδας (1912-1922). Γεννήθηκε στο Πότσδαμ της Γερμανίας τον Ιούνιο του 1870. θυγατέρα του αυτοκράτορα της Γερμανίας Φρειδερίκου και αδελφή του κάιζερ Γουλιέλμου B’, παντρεύτηκε τον Οκτώβριο του 1889 τον διάδοχο του ελληνικού θρόνου Κωνσταντίνο. Ασπάστηκε το ορθόδοξο δόγμα μετά δύο χρόνια και ανάπτυξε έντονη φιλανθρωπική δραστηριότητα, ιδρύοντας το «Άσυλον των Ανιάτων», το «Νοσοκομείον των Παίδων» και άλλα ιδρύματα. Ακολούθησε τον βασιλιά Κωνσταντίνο στην εξορία του το 1917 κι επέστρεψε στην Ελλάδα το 1920. Μετά την επανάσταση του 1922 ακολούθησε πάλι τον Κωνσταντίνο στην οριστική εξορία του στο Παλέρμο της Ιταλίας. Πέθανε στη Φρανκφούρτη (Γερμανία) το 1932 και το λείψανο της, αφού εναποτέθηκε αρχικά στην κρύπτη του ορθόδοξου ναού της Φλωρεντίας, μεταφέρθηκε το 1936 στην Αθήνα και ενταφιάστηκε στο Τατόι.
Η Σοφία και Ο Δον Χουάν Κάρλος στην πολυτελή βασιλική άμαξα (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).
Στιγμιότυπο από το γάμο της πριγκίπισσας Σοφίας με τον Δον Χουάν Κάρλος (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).
* * *η, ΝΜΑ, και ιων. τ. σοφίη, Α [σοφός]1. πλούτος γνώσεων, μάθηση, παιδεία, πολυμάθεια, πολυγνωσία («ἐπαιδεύθη Μωϋσῆς πάση σοφίᾳ Αἰγυπτίων», ΚΔ)2. έμφυτη ικανότητα αντιμετώπισης τών καθημερινών προβλημάτων, που πηγάζει από την εξαιρετική πνευματικότητα τού κατόχου της, ευθυκρισία, ευβουλία, σύνεση (α. «αντιμετώπισε με σοφία το πρόβλημα που προέκυψε» β. «ἡ τῶν δεινῶν σοφία», Πλάτ.)3. ευφυΐα4. φρ. α) «εν ενεργεία σοφία»(φιλοσ.) (κατά τον Πλάτ.) ο τρόπος ύπαρξης, η κοινωνική δράση στους κόλπους μιας ιεραρχημένης πολιτείας, τα νομοθετικά όργανα τής οποίας σέβονται τους νόμους τής φύσης και εκείνοι που τήν διοικούν, όπως και οι απλοί πολίτες, είναι ενάρετοι και έχουν κατά νουν το κοινό καλόβ) «Σοφία Σολομώντος» — απόκρυφο βιβλίο το οποίο περιλαμβάνεται στην ελληνική μετάφραση τών εβδομήκοντα τής Παλαιάς Διαθήκης και αποτελεί τυπικό παράδειγμα τού γνωστικού είδους θρησκευτικής λογοτεχνίας που συνιστά μια ζωή ενδοσκόπησης και στοχασμού για την ανθρώπινη ύπαρξη, ειδικά από ηθική άποψη, έργο που έγινε δεκτό στον ρωμαιοκαθολικό κανόνααρχ.1. (κατά τον Όμ.) η γνώση και η τέλεια κατοχή οποιασδήποτε τέχνης («τέκτονος... ὃς ῥά τε πάσης εὖ εἰδῇ σοφίης ὑποθημοσύνησιν Ἀθήνης» — τού ναυπηγού... που με την ορμήνεια τής Αθηνάς κατέχει καλά την τέχνη του όλη, Ομ. Ιλ.)2. (κατά τον Σωκρ. και τον Πλάτ.) πνευματική ικανότητα και αρετή, τέλεια γνώση και κατανόηση τών πάντων, ικανότητα που μόνον οι θεοί κατέχουν, γι' αυτό και μόνον αυτοί είναι σοφοί («κλέπτει Ἡφαίστου καὶ Ἀθηνᾱς τὴν ἔντεχνον σοφίαν συν πυρί», Πλάτ.)3. (κατά τον Αριστοτ. και τους Στωικούς) η ανθρώπινη γνώση στον ύψιστο βαθμό, η ύψιστη επιστήμη, που έχει ως αντικείμενο την κατανόηση τών πρώτων αρχών τού κόσμου (α. «ὅτι μὲν οὖν ἡ σοφία περί τινας αἰτίας καὶ ἀρχὰς ἐστιν ἐπιστήμη, δῆλον», Αριστοτ.β. «Ξενοκράτης ἐν τῷ περὶ φρονήσεως τὴν σοφίαν ἐπιστήμην τῶν πρώτων αἰτιῶν καὶ τῆς νοητῆς οὐσίας εῑναί φησι», Κλήμ. Αλ.)4. (στους Ιουδαίους) α) βασική ιδιότητα τού θεού, το πνεύμα τού θεού ως δημιουργική αιτία τών πάντων (α. «πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας», ΠΔβ. «ὁ θεὸς τῇ σοφίᾳ ἐθεμελίωσε τὴν γῆν», ΠΔγ. «καὶ τῇ σοφίᾳ σου κατεσκεύασας ἄνθρωπον», ΠΔ)β) ο φόβος τού θεού (α. «πᾱσα σοφία φόβος κυρίου καὶ ἐν πάσῃ σοφία ποίησις νόμου», ΠΔβ. «σοφία γὰρ καὶ παιδεία φόβος κυρίου», ΠΔγ. «ἀρχὴ σοφίας φόβος κυρίου», ΠΔ)γ) η ευσέβεια, η θεοσέβεια («ἡ θεοσέβειά ἐστι σοφία», ΠΔ)5. (κατά τους Γνωστικούς) η Πρώτη Έννοια, η αρχική σκέψη τού θεού6. (κατά τον Ησύχ.) κάθε τέχνη και επιστήμη7. πανουργία, πονηριά («ἀνεῡρε ἐν Τεγέῃ καὶ συντυχίῃ χρησάμενος καὶ σοφίῃ», Ηρόδ.).
Dictionary of Greek. 2013.